in vele vergeten hoeken van onze geest, van ons lichaam, 
van onze relaties en sociale omgeving, 
manifesteert zich altijd wel ergens een eenzame, 
onevenwichtige spanning, 
die zich een weg naar buiten probeert te banen: 
overgelaten aan zichzelf, 
veronachtzaamd, 
zoekend naar (h)erkenning.