de idee dat mensen pas in beweging komen nadat zij eerst hun spanning mentaal hebben verkend (bewustzijn) is een misleidende en zet mensen op het verkeerde been. Spanning manifesteert zich in alles wat beweegt: in onze zenuwen, stofwisseling, ademhaling, weefsels, organen, spieren, motoriek, seksualiteit, maar ook in onze dromen en zelfs in de manier waarop wij met elkaar omgaan.

alles wie wij zijn, wat wij zijn, waar wij vandaan komen en waarheen we gaan, slaan wij op in Ik-Lichaam: ons DNA, de epi-genetische informatie, onze herinneringen, onze drijfveren, onze missie en alles wat wij ervaren én geleerd hebben. Ook onze tekortkomingen, ons gemis en gebrek aan evenwicht!  

bovendien staan wij continu in verbinding met onze omgeving: niet alleen via zintuigen, maar ook via wisselwerkingen waarvan we ons doorgaans niet bewust zijn.

Ik-Lichaam heeft van nature de neiging om alle processen continu en coherent te laten verlopen en energie te laten stromen. De communicatie tussen en afstemming met alle processen in Ik-Lichaam vormen dan ook een wonderbaarlijk complex. Het zorgt dat wij gezond en vitaal blijven: fysiek, mentaal, emotioneel en spiritueel in evenwicht!

komt er ergens een kink in een kabel, dan spelen commoties daarin een belangrijke rol. Vooral bij het ‘ontknopen’ van wat en waardoor de kink in de kabel is gekomen, maar ook bij het steeds terugkomen hiervan.

zorgvuldig wakker geroepen commoties bieden entree tot dit eerder opgelopen ongemak, waaronder fysieke klachten (moe, hoofdpijn, of erger) en afnemende daadkracht en effectiviteit. Maar het biedt ook toegang tot emotionele klachten: opvliegend, neerslachtig, e.d.

zelfs tot mentale klachten als het niet opgewassen zijn tegen stress, terugkerende negatieve gedachten, leerstoornissen, bewegings- en gedragsproblemen zoals bij ADD, ADHD en andere verschijnselen die wijzen op verstoringen in onze natuurlijke continuïteit. 

zonder dat we ons dat bewust zijn, kunnen aangeleerde gedragspatronen ons steeds weer opnieuw in dezelfde problemen brengen. Het is beter om eerst de bron van de discontinuïteit te zoeken, dan eerst met veel moeite het bewustzijn wakker te maken. Bewustwording heft de verstoring niet op.  

het zorgvuldig en gericht oproepen van een commotie dient als een alarmknop. Bewustzijn ontstaat veel later, na reflectie en evaluatie. Het gaat primair om het ontknopen!